Skip to main content

Featured Post

ആത്മാവ് പാടുമ്പോൾ - 5, ലോക്ക് ഡൗൺ

കറുപ്പിനും വെളുപ്പിനും നടുക്ക്, രാത്രിയ്ക്കും പകലിനും മദ്ധ്യേ വീണ്ടുവിചാരത്തിന്റെ നേർത്ത  ഒരിടമുണ്ടത്രേ. പാഞ്ഞു പോകുന്ന കാലത്തിനെ എത്തിപിടിക്കാൻ നെട്ടോട്ടം ഓടുന്ന മനുഷ്യന്  പച്ചയ്ക്കും ചുവപ്പിനുമിടയിൽ വിലക്കിന്റെ ഒരു മഞ്ഞ ഉള്ളതുപോലെ. മഞ്ഞപുതച്ച ആ കാലത്താണ് നാം. ഓട്ടം നിർത്തി ഒരല്പം പയ്യെ പോകാം എന്ന് കാലം തന്നെ പറയ്യേണ്ടി വന്ന പോലെ. മനസ്സിന്റെ മുഖംമൂടികൾക്ക് മീതെ, വികാരങ്ങളെ കുരുക്കുന്ന കണ്ണുകൾ മാത്രം പുറത്താക്കി മുഖങ്ങൾ കൂടി മൂടിക്കെട്ടി ഒരു കാലം.  "ഹാ മനുഷ്യാ.. ഇനി നിന്റെ കണ്ണുകൾ സംസാരിക്കട്ടെ. വാക്കുകൾ മരിക്കട്ടെ. നീ ആരെന്ന് നീ തന്നെ അറിയട്ടെ!!!", കാലം പറഞ്ഞു. സ്നേഹം സ്വഭവനങ്ങളിലേയ്ക്ക് മടങ്ങി. മലിനമായതൊക്കയും തെളിഞ്ഞു. ലക്ഷ്യങ്ങൾ എകീകരിക്കപ്പെട്ടു. ജീവിക്കുക.. അത്ര മാത്രം.  ഇന്നേയ്ക്കപ്പുറം നാളെയെന്തനറിയില്ല.    അനിശ്ചിതത്വം കര കവിഞ്ഞൊഴുകുന്നു. എങ്കിലും... പൊടി പിടിച്ച പലതിനെയും പൊടി തട്ടി ഓർത്തെടുക്കാൻ  , ജീവിതത്തെയും ഉത്തരവാദിത്വങ്ങളെയും പഴി ചാരി മനപ്പൂർവം മറന്ന ചിലതിലേയ്ക്ക് തിരിച്ചുപോകാൻ  , ചില പഴങ്കഥകളെ കൂട്ടുപിടിക്കാൻ , എല്ലാത്തിനുമുപരിയായ

ചിതറിയ ചിന്തകള്‍ഃഅവസാന യാത്ര

കവിളത്ത് ഉമ്മ നല്കി യാത്ര പറഞ്ഞു ഞങ്ങള്‍ ഇറങ്ങിയപ്പോള്‍ അവരുടെ കണ്ണു നിറയുന്നത് ഞാന്‍ കണ്ടു.വിടവാങ്ങല്‍ എന്നും വേദനാജനകം തന്നെയാണ്.പക്ഷേ ഇവിടെ സാഹചര്യം വ്യത്യസ്തമാണ്.അവരെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം ഇനി നഷ്ടപ്പെട്ടുപ്പോയ വസന്തകാലം തിരിച്ചുവരില്ല.ഈ യാത്ര പറച്ചില്‍ തന്നെ ഒരുപക്ഷേ അവസാനേതത് ആവാം എന്ന ചിന്ത അവരെ വല്ലാതെ അലട്ടുന്നുണ്ടാവാം .ഇങ്ങനെ ഒരു നാളെ തനിക്കും ഉണ്ടായികൂടാന്നില്ല.അല്ല.അതു ഉണ്ടാവുക തന്നെ ചെയ്യും.ഇതേ രംഗം ആള്‍മാറ്റം നടത്തി ലോകാവസാനം വരെ പുനരാവര്‍ത്തനം ചെയ്തോണ്ടിരിക്കുന്നു.മരണം മാത്രം യഥാര്‍ത്ഥ സത്യമായി നിലകൊള്ളുന്നു.അതെ,അന്തിമ യാത്ര.ആരുംകൂട്ടില്ലാത്ത എങ്ങോട്ടെന്ന് അറിയാത്ത ആ യാത്രക്ക് മുന്നോടിയാവാം ഈ ജീവിതത്തില്‍ നാം കാട്ടികൂട്ടുന്ന അത്രയും കാര്യങ്ങള്‍..ആ ….ആര്‍ക്കറിയാം..

Comments